این نوع کم شنوایی به اختلال عملکردی درگوش خارجی و گوش میانی اشاره دارد و شامل کانال گوش، پرده گوش و استخوان های گوش میانی می شود. کاهش شنوایی انتقالی بسته به علت ممکن است موقت یا دائمی باشد.

کم شنوایی حسی- عصبی به کاهش شنوایی درنتیجه آسیب به گوش داخلی اشاره دارد که حلزون گوش یا سیستم عصبی شنوایی آسیب می بیند. سلول های مویی ریز(Stereocilia) حاضر در حلزون گوش که امواج صوتی را تشخیص می دهند، به راحتی آسیب می بینند. این نوع شایع ترین نوع کم شنوایی است و آسیب وارده دائمی می باشد اما قابل درمان است.

کم شنوایی مختلط به وجود کم شنوایی حسی عصبی و انتقالی به صورت توأمان اشاره دارد و ممکن است تمامی گوش داخلی، سیستم عصبی شنوایی، گوش خارجی وگوش میانی را تحت تاثیر قرار دهد.

ANSD زمانی اتفاق می افتد که گوش داخلی می تواند صداها را تشخیص دهد اما قادر به انتقال صدا از گوش به مغز نیست. از آنجاییکه مغز نمی تواند صداها را برای پردازش آنها دریافت کند.ANSD می تواند به عنوان کاهش شنوایی قابل توجه و حتی ناشنوایی کامل ظاهر شود. افراد در هر سنی می توانند مبتلا به ANSD تشخیص داده شوند، اما دربین نوزادان و کودکان رواج بیشتری دارد.